Wie ben ik?

Ik ben Nathalie Nijsten en ben 31 jaar. Ik ben een bezige bij en houdt er dan ook twee bedrijven op na. Miosotis een schoonheidsinstituut en Eco-Nina Studio dat staat voor ecologische, aparte, handgemaakte en eerlijke juwelen en accessoires.

Ik woon samen met mijn vriend Siegfried en mijn hondje 'Wiesje' in Laakdal in ons droompaleisje, hoewel er nog veel werk aan is (dat kennen we allemaal wel)  wonen we er erg graag. 

Ikzelf ben een open boek, wat zowel voor als nadelen heeft :D. Daarnaast draag ik respect en eerlijkheid enorm hoog in het vaandel. 

Ik probeer te genieten van alles om mij heen, klein of groot en daag mezelf graag uit. Mits af en toe een knie in de rug van papa want ik heb het soms wel moeilijk met nieuwe dingen. Zonder uitdaging loop ik makkelijk vast in alledaagse dingen. Vandaar heb ik besloten om Eco-Nina Studio een kans te geven. Ik ben een pietje precies, maar kan maar 1 ding tegelijk. Niet zoals de norm van vandaag dat je minstens 3 zaken tegelijk moet kunnen en ook alles in 1/3de van de normale tijd.  Dus werd ik mijn eigen baas, met mijn eigen regels. Best wel moeilijk maar dat blijkt ook de aard van het beestje te zijn. Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan! Ach ja ik mis wat hoeken aan mijn tafel, of eigenlijk is mijn tafel eerder rond maar anders is niet verkeerd, toch?...

Ik geloof alleszins dat anders zijn best wel oké is. Er moeten toch altijd mensen zijn die roeien tegen de stroom in. Anders wordt het leven best saai als je het mij vraagt. Daarnaast vindt ik dat je door eens iets anders te doen, iets wat niemand verwacht, aan de beste ideeën komt.

Voor de duidelijkheid, al ga ik graag tegen de stroom in, ik ben echt wel een brave meid!

En ik heb het hart op de juiste plaats. Al ben ik dan niet zoals de maatschappij van mij verwacht, toch ben ik trots op wie ik ben! Uiteraard weet ik heel goed dat ik nog een hele weg heb af te leggen en nog heel wat heb te bewijzen, en ik ben echt wel bewust van mijn gebreken. Maar is dat niet het begin dat nodig is om te groeien? Kennis, de wil om er iets van te maken en liefde voor wat je doet. Zou ik dan niet sterk genoeg zijn om die zware last van de maatschappij en de negatieve opmerkingen het hoofd te bieden...? Alleen de tijd zal daar klaarheid in brengen, maar ik wil het zeker proberen met mijn levensspreuk in het achterhoofd.

 

Never let the fear of striking out

keep me from playing

the game.

Mijn verhaal

Ik moet eerlijk toegeven dat het niet makkelijk is om mijn verhaal te vertellen, maar ik werd aangemoedigd om dit te doen.

Ik heb geleerd om de emoties van de afgelopen 4,5 jaar in potjes te stoppen en op te bergen in de kast. Maar ik wil ze nu met jullie delen en jullie vertellen hoe Eco-Nina studio is ontstaan.

Ik moet bij het begin beginnen en dat is best wel lang geleden. Als kind van 5 jaar heb ik altijd gezegd dat ik 'tekenjuf' ging worden en ja jaren later werd ik dit. Toch koos ik eerst om de studie 'juweel en edelsmeedkunst' aan te vatten, maar hoewel ik geslaagd was op mijn hoofdvak vonden de leerkrachten dat mijn ideeën niet aansloten aan hun mening en vonden ze er niets beter op dan me op een of andere manier toch te buizen, gewoon omdat dit hun mening was. 

Daar ging het volgens mij al fout. Ik werd tegengehouden om mijn dromen te verwezenlijken en dit op een onrechtvaardige manier. En wie mij goed kent weet dat ik moeite heb om om te gaan met onrecht in de wereld. Daarna werd ik dus leerkracht plastische opvoeding en project kunstvakken. Hoewel ik daarna nog een postgraduaat haalde in cultuurparticipatie vond ik geen werk dat ik leuk vond en waar ik de jeugd van tegenwoordig niet moest trotseren. Vandaar rolde ik van de ene job in de andere. Ik hoopte op die manier 'mijn ding' te vinden. Niet dus! Het werd als het ware mijn ondergang. Ik verzeilde na een enorm druk jaar van verbouwingen en elke dag mezelf naar mijn werk sleuren in een burn-out. En wat is dat voor een genadeloos en vies beestje!! Ik wens het echt niemand toe. Je kon me in een hoekje keren. Een kluster van zoveel emoties die op me af kwamen en ja nog steeds komen. Zo onnoemelijk veel verdriet en ongelukkigheid, pijn, zo enorm veel pijn en opgave van mijn hele lichaam. Mijn lichaam zo op en niet meer van mij, en mijn hoofd dat weigerde om ... ja eigenlijk iets te doen. En ik elke dag opnieuw vechtend tegen mijn hoofd en lichaam omdat ik wel wilde en wel moest, maar steeds verloor en verlies ik van mezelf. Als dat dan nog niet genoeg is krijg je reacties van mensen die heel kort bij je staan, die je dan helemaal onderuit halen. 'Dat die luierik toch eens gaat werken, die zit thuis en ik ma werken voor die luiwammes, aansteller, lamzak, profiteur, ...' Noem maar op. Daarnaast moest ik mezelf ook terug leren kennen en leren aanvaarden dat ik geen bergen meer kon en kan verzetten, dat ik heel blij mag zijn als ik nog een emmertje zand kan verzetten en dat misschien wel voor heel lange tijd of wel voor altijd. Want hoewel psychisch alles iets beter is wil mijn lichaam nu na vier jaar nog steeds niet mee en is de pijn echt niet altijd even leefbaar... Tot nu toe weet ik al dat ik fibromyalgie heb, het Ehlers danlos syndroom, het syndroom van Sjörgen, ... 

Door de corona-periode mocht ik niet werken als schoonheidsspecialiste en aangezien ik mijn creatieve uitlaatklep enorm hard miste heb ik beslist om mezelf op glad ijs te begeven. Eco-Nina Studio biedt mij een creatieve job die ik gewoon altijd al nodig had maar nooit durfde uit te voeren omwille van de schrik niet voldoende te verdienen om de levensnoodzakelijke dingen te kunnen voorzien. Maar na corona en geen hulp gehad te hebben van de overheid heb ik gezegd 'foert'. Ik ga doen wat ik wil doen en wat ik kan doen dat het draaglijk blijft voor mijn lichaam. Ik wil als het ware mijn leven zelf in de hand hebben en ik hoop dat mijn lichaam mij daar zo goed mogelijk in wil helpen. Dus ik ben geen lamzak of luierik want ik wil echt wel een carrière. Ik heb dat nodig om trots op mezelf te kunnen zijn, alleen zou een beetje hulp en begrip fijn zijn. 

Miosotis en Eco-Nina Studio bieden mij de ideale combinatie. Ik ben een sociaal persoon en ik heb gewoon af en toe een babbeltje nodig en dat vind ik bij beide bedrijven. Daarnaast zorg ik graag voor mensen en dat vindt ik vooral bij Miosotis. Mijn grote liefde voor creatie wordt duidelijk omgezet binnen Eco-Nina Studio en is voor mij echt een must, een uitlaatklep en een expressiemiddel.

Naast mijn job bestaan er natuurlijk nog zaken en mensen die ik nodig heb en die ik zeker niet mag vergeten te vernoemen in mijn verhaal, want zij zijn deels mijn verhaal. Naast de nare gebeurtenissen van de afgelopen jaren heb ik uiteraard ook lichtpuntjes in mijn leven. Zij geven mij HOOP. Dan spreek ik over mijn vader die er steeds voor me is en geen enkele markt van Eco-Nina Studio mist. Die me steunt in wat ik wil en wat ik nodig heb en gewoon luistert naar wat ik voel. Al is dat niet altijd even gemakkelijk.

Mijn vriend die regelmatig met een hoopje ellende zit opgescheept en me op zijn manier probeert te troosten, mijn hondje dat heel goed is in troosten en gewoon super schattig en liefdevol naar me kan kijken en me NODIG heeft.

En mama die het dan weer op haar manier probeert beter te maken.

Mijn vriend (Siegfried); mijn hondje (Wiesje) en ik                                                                                    

 

Als laatste vindt ik ook rust en troost in mijn huis. Ik voel me er zo thuis en veilig. Ik heb het gevoel dat mijn huis zoveel potentieel heeft om altijd te zijn wat het moet zijn. Ik hou van de uitzichten, de geluiden, de tuin waar ik me af en toe mag uitleven. Al heb ik absoluut geen groene vingers, maar als er dan toch zaken groeien dan vind ik dat geweldig!

Dus met heel veel hoop, liefde en wilskracht ben ik trots op beide bedrijven en alles om mij heen en hoop ik dat ze mij een gelukkig leven kunnen bieden waarbij ik financieel voor mezelf kan zorgen, en even belangrijk, ik wil hoop, liefde en persoonlijkheid bieden aan jou...met mijn producten en diensten.

Dank je wel dat je mijn verhaal hebt gelezen.

 

Veel liefs